سرمایه گذاری Living Trust: ملاحظات درآمد هنگامی که اهدا کننده می میرد

هنگامی که اهدا کننده اعتماد به نفس منقضی می شود ، متولی (به ویژه یک دوست خویشاوند یا نزدیک) گاهی اوقات تمایلی به تجدید نظر در نمونه کارها احساس نمی کند ، و معتقد است که این یک حمله به خواسته های آن مرحوم است. از این گذشته ، اگر سرمایه گذاری ها در طول زندگی سالم بود ، باید بر مرگ او یا مرگ او به اندازه کافی صدا شوند.

در حالی که ارزش های اساسی این سرمایه گذاری ها قطعاً یکسان هستند ، چندین شرایط تغییر کرده و باید با آنها برخورد شود.

حیاتی ترین تغییر ناشی از خود اعتماد است. بخش هایی در ابزار اعتماد وجود دارد که با توزیع درآمد ، چه در طول عمر اهدا کننده و چه پس از مرگ آنها ، سروکار دارند. متولی باید با این بخش ها آشنا شود و اینکه چگونه اختلافات آنها در انتخاب سرمایه گذاری تأثیر خواهد گذاشت.

ثانیا ، با عزیمت به اهدا کننده ، دارایی های جدید (به عنوان مثال ، مزایای مرگ بیمه عمر) غالباً به دارایی های اعتماد اضافه می شوند و این دارایی های جدید باید به روشی صرف شود که مطابق با خواسته های اهدا کننده باشد.

ثالثاً ، دارایی هایی که در خارج از اعتماد به نفس نگهداری می شوند ، اغلب باید در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال ، اهدا کننده ممکن است مزایای برنامه بازنشستگی واجد شرایط داشته باشد که مستقیماً به یک اعتماد منتقل می شود

ذینفع. استفاده از این مزایای بازنشستگی ممکن است به رسمیت شناخته شود و در برخی موارد حتی ممکن است در ابزار اعتماد مورد بحث قرار گیرد.

سرانجام ، ذینفعان اعتماد ممکن است منابع خود را داشته باشند و این آشتا را باید در ترکیب چیزها قرار دهند.

هنگام تجدید نظر در یک برنامه سرمایه گذاری ، الزامات ذینفعان درآمد مکانی خارق العاده برای شروع است. ابتدا جریان نقدی موجود را از منابع خارج از اعتماد تعیین کنید. معمولاً این ممکن است شامل مزایای تأمین اجتماعی ، سالیانه فوری ، جبران خسارت معوق ، برنامه های بازنشستگی واجد شرایط و بدیهی است که دارایی های خود ذینفع است.

در مرحله بعد ، با فرض نرخ بازده متوسط ​​در اعتماد ، هرگونه کمبود درآمد باقی می ماند. امیدوارم این مبلغ اندک الزامات ذینفعان درآمد آنها را برآورده کند.

در غیر این صورت ، شما می توانید بازگشت را به حاشیه افزایش دهید ، اما زیاد نیست. دیر یا زود ، شما می خواهید فراتر از آنچه می توان بازده را با یک سطح خطر قابل قبول به دست آورد ، به هیچ وجه در مورد نقض وظیفه متولی برای رفتار با روشی معقول صحبت کنید.

از آنجا که متولی وظیفه همه ذینفعان را دارد ، از جمله کسانی که در نهایت ممکن است اعتماد به نفس را به ارث برده باشند ، می تواند نیاز به تعادل نیازهای درآمد ذینفعان درآمد و نیازهای گسترش ذینفعان نهایی داشته باشد. این تابع Fidicuary مهمترین نتیجه گیری توسط معتمد است.

همچنین توجه به تفاوت بین "بازگشت" و "بازگشت کل" ، همانطور که در مورد اعتماد اعمال می شود ، مهم است. بازده کل شامل سود سرمایه است ، اما این دستاوردها معمولاً از تعریف "درآمد قابل توزیع" در یک اعتماد خارج می شوند. توزیع هایی که از درآمد فراتر می روند ، به عنوان اصلی تفسیر می شوند و اغلب به اختیار یک متولی واگذار می شوند. یک متولی می تواند به راحتی به عنوان "بله" به توزیع های اصلی بگوید.

اگر توزیع اصلی به اختیار متولی واگذار شود ، حدس می زند که هدف این نبوده است که از ذینفع مجازات شود ، بلکه حفظ اعتماد به نفس از دارایی ذینفع است.

با حمل این یک قدم جلوتر ، بسیاری از مشاوران مالی ادعا می کنند که ، هنگامی که دارایی ذینفع به اندازه کافی بزرگ باشد تا در معرض مالیات بر املاک قرار بگیرد ، پس ذینفع ممکن است معقول باشد که "خود را" یا اموال خود "خرج کند" و اجازه اعتماد به نفس را داشته باشد.

معکوس نیز صحیح است. اگر یک ذینفع دارای یک ملک کوچک باشد ، ممکن است آنها از اعتماد بخواهند ، اما ممکن است بخواهند که اصلی به نام خود رشد کند تا بتواند پس از عزیمت مبنای مالیات پله ای را دریافت کند.

این برنامه ها بسیار متداول است اگر ذینفعان نهایی زن و مرد دقیق باشند.

بخشی از متولی می تواند سخت باشد ، اما توجه به نوسانات نیازهای درآمد ، مانع از مشکلات آینده و ناکارآمدی در اجرای مسئولیت های اجرای اعتماد خواهد شد.